در این خاک زرخیز ایران زمین نبودند جز مردمی پاک دین چون مهر و وفا بود خود کیششان گنه بود آزار کس پیششان همه بندهٔ ناب یزدان پاک همه دل پر از مهر این آب و خاک پدر در پدر آریایی نژاد ز پشت فریدن نیکو نهاد کجا رفت آن دانش و وهوش ما که شد مهر میهن فراموش ما نبود این چنین کشور و دین ما کجا رفت آئین دیرین ما نه دشمن در این بوم و بر لانه داشت نه بیگانه جائی‌ در این خانه داشت از آن روز دشمن به ما چیره گشت که ما را روان و خرد تیره گشت از آن روز این خانه ویرانه شد که نان اورش مرد بیگانه شد چون ناکس به دهکت خدأی کند کشاورز باید گدأی کند اگر مایه زندگی‌ بندگیست دو صد باره مردن به‌ از زندگیست بیا تا بکوشیم و جنگ آوریم برون سر از این بار ننگ آوریم